Idąc boso przez świat
Po ostrych kamieniach
Oczy zamknął strach
A każdy krok rani stopy

Krople krwi zamiast śladu człowieka
Nagi w oczach swoich i czyichś
Szukajac latwiejszej drogi
Boje się patrzeć w niebo

Na plecach strach
Gasi plomyk nadziei
Los uderza w twarz
Idąc pod wiatr

Nie można się poddać
Choć pragnienie tak silne
By puścić się z prądem
Lecz zatracić siebie

Bo wszystko co cenne
W ogniu przeciwności
Jak złoto wytapia się
Albo hartuje jak stal