Wiara

I choćby pękła ostatnia skała
Zbuduje mury w bezsilności
Własnymi dłońmi położę pewność
Wprost w nieboskłonie widzę wnętrze świata
Gdy spowija je blask - znika ciemność

Stworze coś ponad choć nie pisze
się cudotwórcą
Nie miano mnie mędrca choć czuje
brzemię własnej osobowości
W chwili zwątpień wpadam w sprzeczkę
z dziś walcząc o jutro mimo
tego wiem że mogę zmienić wszystko
parę chwil zapomnieć
Użyć własnych sił, iść z wiarą u boku
czuć sens słowa " żyć " po każdym kroku