NIEBIESKI KARNAWAŁ

Gwiazdy trwają i tańcują
W nieba głębokiej przestrzeni
W złotych gwiazdek oczach
Tyle szczęścia wciąż się mieni.

Już kręcą się wirują
Na aksamitnym parkiecie.
W kosmicznej czeluści,
Na nieba przejrzystej palecie
Tancerz z tancerkami
W pląsy się już puścił
Miedzy dwoma światami.

Ludzie głowy w poduszkę
Dniem zmęczeni wtulają
W swych barwnych snach
Wytchnienia cichego szukają.

A w nieskończonej
Niebieskiej sali balowej
Jasne gwiazdy się schodzą
Złotem tancerki mrugają,
Srebrny rogal uwodzą.

Gdy nad naszymi głowami
Piękna prima balerina
Mieniącą spódniczkę
Z impetem zagina

Słońce zazdrosne o Luny powodzenie
Swym blaskiem gwiezdny karnawał
Każdego ranka
Skrywa niestrudzenie.