Uwolni mnie

Gwiazdy już nie świecą jak dawniej,
już nie spełniają marzeń.
Bo już nie ma o czym śnić,
już wygasł we mnie ostatni błysk.
I utknęłam w permanentnym mroku złudzeń
wciąż się pogłębiających.
I nie czekam na nowy dzień,
bo nie przynosi on nic.
Wciąż tylko tępy, głuchy, cichy krzyk ,
który zaciska się wokół mnie i nie pozwala wyjść,
a ja chcę żyć i pragnę jak kiedyś lśnić.
I śnię o wybawieniu, które przyniesie tylko śmierć,
tak czysta jak do życia chęć, i zabierze
ona z nowego dnia lęk i sarkastyczny gniew,
uwolni mnie.