Menu
Gildia Pióra na Patronite

chaotycznie.

Gubimy siebie w cudzych wspomnieniach. Szukamy w miejscach, gdzie nas nigdy nie było. Mgliste szepty. Niewypowiedziane niedomówienia. Błędy popełnione i te, które dopiero popełnimy. Wszystko zlewa się w życie. A życie ucieka. Ucieka tam, gdzie go nie dogonimy. Jedne rzeczy mijają, inne przychodzą. Istnieją zależności miedzy chaosem, a ładem. Istnieją też granice, których pokonywać nie umiem. Naucz mnie żyć. Naucz mnie być kimś, kim jestem. Naucz mnie znajdywać siebie.

891 wyświetleń
17 tekstów
0 obserwujących
  • Nutka67

    20 October 2010, 22:40

    Treść jest fajna, tylko forma nie psuje do wiersza.