Pragniemy Nieba

Głodni nadziei wędrują ludzie
Po świecie skroplonym anielskimi łzami
Pełzają w żmudzie, brudzie i trudzie
Powoli gryzieni wieczności zębami...

A świat taki podły i taki szary
Tym lepszym wśród ludzi życia nie ułatwia
Zsyła na lepszych paskudne koszmary
A jeśli w nie wpadniesz- gorsze są niż matnia

Pragniemy Nieba!- Wołami z ziemi
Której niebo pękło, a horyzont czarny
Liczymy, że krzyk nasz i krew świat ten odmieni
I odwróci, jak miecza cięcie, los ludzkości marny

Acz przecież do Nieba nam Piekła potrzeba
Chociaż odrobiny ostrego ukłucia
Więc przeżyjmy piekło, by dosięgnąć Nieba
Wspierają nas w tym nadzieje, uczucia

Śmiejmy się w twarz światu, bośmy Nieba głodni
Nieśmy przed sobą wściekły oręż kary!
Inni, ci szarzy- Nieba nie są godni!
Jeno krew z nas piją, nędzni jak komary!