Ostatni

gdzieś gniew wykruszony
z przesuszonych tęsknot
i złudzenie zgasło
z woskiem granatowej świecy
człowiek wspomina
jaki durny!
przyjdzie czas
wszystkie lamenty
do podróżnej walizki spakować
jak ryba rzucona na brzeg
ostatni oddech złapać
i w geście nocy
nieśmiertelnie zaświecić