fragmenty siebie chowam
między teksty nigdy niepublikowane
opieram łokcie o biuro
chyba już trochę stare

mogłoby świadczyć przeciwko mnie
pozwalam sobie na zmęczenie
gdy już nikt nie oczekuje,
dzień zmęczony chce odejść w cień

spacerującej w moim kierunku nocy
nie umiem usunąć już tyle lat
tyle pytań bez odpowiedzi
cisza - osiada, a mgła

wygląda złotej jesieni