dzień jak codzień

widzisz znów
wypłowiałe
od przemęczenia
ludzkie jednostki

sznur aut
posłusznie
czeka na swój sygnał

ktoś slalolem
przedziera się
wśród groźnie
warczących maszyn

niebo lekko oburzone
zalewa łzami wielkimi
jak groch

ktoś za drogowskazem
obala już piątą małpeczkę
za ludzkie błędy
tego zwyczajnego dnia

niech życie
się zatrzyma

pora odpocząć

stoisz w bezruchu

weź głęboki oddech

może to właśnie
jest już ten
ostatni raz?