Z metaforą w miłości.

„Do słońca, całunków i lśnień
I w sercu tajemny rozchyli się kwiat”

Przez wspólną pasję Nasze połączenie
Tylko po to by coraz milsze wspomnienie
Było przy tym, gdy nadejdzie pożegnanie

Początki różne i płoche przez dotyk i uśmiech
Zakończone w nastrojowej atmosferze
Za każdą godziną uśmiech coraz szerzej
A za każdą minutą słowa coraz szczerzej

Między latem a latem nie było Ciebie
Lecz przez te wszystkie dni zawsze byłaś
I szłaś powoli i coraz więcej znaczyłaś dla mnie
Aż w końcu znów w czasie lata do serca zapukałaś

„Jedno jest ważne - masz być szczęśliwa”

I nadszedł ten spragniony czas
Który to mocniej połączył Nas
Przez uściski ramion i Naszych dłoni
Które odrywały Nas od monotonii
I wspólny w objęciu spacer
Przez kawiarenek ogrodowych skwer

Przez kościołów szlak
Przez niejeden park
Dokoła niejednego jeziora
Aż nadeszła na pieszczotę pora

„Gdy się pieszczotą ramiona splotą,
To jest największy skarb.”

I gdy tak słonce ogrzewało Nas
To i tak po tym pierwszym pocałunku
Oślepiał mnie oczu Twych blask
Leżąc razem w zapachu rumianku

Pocałowałaś mnie też tak słodko
I zmysłowo z nutą cytrynową
Otworzyłaś szerzej drzwi
Za którymi mieszka serce

Jesteś dla mnie „Moje Złotko”
Choć nie jestem twoim Casanovą
Bardzo lubię, gdy mi się śnisz
Gdy cię widzę nie myślę o rozterce

A pod koniec
Myślę sobie
Że zakochałem się
W Tobie

I dlatego
Nie zabieraj
Mi tego

Nie myślmy o tym
Co jutro z uczuciem mym
Ani co wczoraj
Myślę o jutrze
A nie myślę o dziś

Zastanawiam się tylko
Kiedy…?

„Kiedy znów zakwitną białe bzy,
Bzów aleją parki będą szły.
Pojmą to najprościej,
Że jest czas miłości,
Bo zakwitły przecież białe bzy”

http://www.youtube.com/watch?v=QyqkXCrzzQI