Zbyt wrażliwa by żyć ...

Dawno temu zabrano mi Ciebie nawet nie pytając o zgodę,
zostawiłaś mnie samego z naszymi
wspólnymi marzeniami na przyszłość...
z marzeniami na nasz skromny dom,
ale za to dom po brzegi wypełniony miłością .
Miałem wtedy ogromny żal....
żal do życia,do innych że Ci nie pomogli i do siebie ,
że nie potrafiłem Cię zatrzymać ...
załamany długo żyłem jak cień miedzy nocą , a dniem ...
...teraz jednak wiem ,że tak musiało być ,
byłaś zbyt wrażliwa i krucha na niegodziwości tego świata
i odeszłaś do innego lepszego gdzie już zawsze będziesz czekać na mnie ,
a gdy znajdę się tam gdzie Ty zaczniemy urealniać nasze marzenia
z przeszłości i los wynagrodzi nam całe lata rozstania ,bólu i tęsknoty ....

Pamięci A † A

Rafał

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~

01.11.2016