Dawno temu
Dawno, dawno temu
Ona taka wiosenna
Olśniewająca z daleka
A on w nią zapatrzony
Dawno, dawno temu
Połączyli swe marzenia
Ręce stułą białą
I ruszyli w przyszłość nieznaną
Całkiem niedawno, niedawno
Stanęli na swej drodze
Rozgoryczeniem zatrzymani
Ciskając zarzutami,
Brakiem zrozumienia
Całkiem niedawno, niedawno
Spojrzeli na siebie
Jakby pierwszy raz ujrzeli
Ona taka smutna, bez blasku,
On pełen ironii, gdzieś w bok patrzący.
Ludwikaxv
Napisany 28 lutego 2011
29 September 2012, 22:54
A ja tą bajkę znam...podobną usłyszałam i bolało tak samo...pozdrawiam:)
29 September 2012, 22:50
Dawno dawno temu....czyta się jak bajkę lecz niestety jak bajka się nie kończy [rzeczywistośc] podoba mi się Twój wiersz-pozdrawiam i życzę dobrej nocy:)
29 September 2012, 22:47
Tak bywa... a z czasem okazuje się, że to co braliśmy za Miłość - Miłością nie było... dlatego też się kończy... i ruszamy ponownie w poszukiwaniu Miłości...
29 September 2012, 22:27
Życie różne scenariusze nam pisze. Ich zakończeniem bywamy zaskoczeni. Przecież nie tak być miało, a na końcu naszej drogi i tak się spotykamy.
Smutny, ale ładny.