Sandra

Czy to noc jest, czy dzień,
ciągle widzę Sandry cień.
Lato, wiosna, jesień, zima
Sandra mi się przypomina.
Te jej oczy, ta jej twarz,
w której tylko piękno masz!

Idę nocą, pośród gwiazd,
widzę jakiś piękny blask.
Piękne usta, zwinne dłonie,
złote oczy, ciało też.
Myślę: Anioł...
Ale nie!
Bo to Sandra woła mnie.

Wiersz od mojego kolegi, dla mnie.
Dziękuję.