Menu
Gildia Pióra na Patronite

insulina...

czteroletni młodzieniec
uśmiechnięty
od ucha do ucha
albo jeszcze bardziej

jasnowłosy blondyn
o perlistych oczach
przemoknięty radością

za mankiety życia
prowadzi go ojciec
krok w krok
oddech w oddech

noc w noc
sekunda w sekundę
kropla w krople
dawka w dawkę

przygryzając wargi
trzyma go za rękę
pilnuje
by nic nie poplątało się
by obudził się rano

do końca dni
byle nie krócej
sztuczna słodycz
trzyma gorzkie życie

23.02.2013

cieszmy się że jesteśmy zdrowi.

16 289 wyświetleń
237 tekstów
71 obserwujących
  • miramija

    25 February 2013, 08:27

    Choroba dziecka jest zawsze ogromną tragedią... poruszający wiersz...

  • misiek45

    24 February 2013, 16:19

    Dużo uczucia i troski w tym wierszu,jakże często nie doceniamy tego że jesteśmy zdrowi.-pozdrawiam Michale:)

  • zugimihau

    24 February 2013, 16:06

    dziękuję Danusia:)

  • Papużka

    24 February 2013, 15:31

    "za mankiety życia
    prowadzi go ojciec "
    najlepsze wersy... - świetne, godne osobnej i ponownej publikacji :) pozdro.

  • zugimihau

    24 February 2013, 15:26

    dokładnie Aniu:) jest tak jak jest. . .

  • Pechowa_

    24 February 2013, 10:14

    Dokładnie czasami nie potrafimy docenić to co mamy- że Jesteśmy zdrowi :)

    Wspanialy wiersz.. i przykro że tak młody chłopiec...

  • zugimihau

    24 February 2013, 06:09

    rozumiem, dzięki, wzajemnie:)

  • UniiQuue

    24 February 2013, 00:02

    eh, przykry widok chorego malca...