Zatrzymane

często gubisz się we mnie, niecierpliwie
zostawiając skrawki jak babie lato
na dobranoc jesieni. i inne to złudzenia,

gdy ukryty czekasz za mgłą, która nie pozwala
widzieć twarzy, bo myśli wtedy bledną
i nie mogę przywoływać koloru twoich źrenic.

wtedy boję się każdej nocy, którą zabierasz
na pożegnanie. w niej usta jak nieme
rozgwiazdy wyrzucane na brzeg czerni.