pod oknem z malwami

Moje? Ależ M., poczytaj lepiej co napisała Piechocino :D
Na Helu... :)

Mi również nie pasuje Twoja nieobecność, za to uwielbiam niebieskie koszule:)
Ale skoro już jesteś, to chyba pora na Twoje wiersze? Czekam!:)

Gdy czytam wiersze z czasu, gdy mnie nie było, to chyba lepiej jednak, jak mnie nie ma.
Ale nieobecność mi nie pasuje.
Wolę niebieską koszulę :)

Lubię taką bezradność.
Tylko już nie znikaj, po prostu bądź.

Przepiękny wiersz.
Pełen nastrojowości i wyciszenia.
Ludzkie istnienie jest kruche, niepewne, nieustannie przemija, zanika.
Ale czy istnieje piękniejsza, bardziej poruszająca i pewna nieśmiertelność, niż zapewnienie: czekam na ciebie ?
To dlatego wracam.
I wciąż mnie zachwycasz. Cóż poradzę? Nic :)

Onejko, to ja dziękuję, nawet nie wiesz jaką moc twórczą dają mi takie komentarze;)

Art, właściwie nic, może jedynie monitor i kilometry światłowodów;)

Madź, skoro masz przed oczami hasło, to... co takiego Cię powstrzymuje?
...... to taka piękna gra - jak śpiewał pewien OMC ( o mało co) prezydent. :))

Są obrazy, które w nas mają ciepłe schronienie i odwdzięczają się sentymentalnym uśmiechem za pamięć o nich. Ten wiersz ma wielką moc sprawczą, dziękuję :)

Smoku Arturze, jakoś dziwnie po Twoich komentarzach powraca do mnie hasło wegetarian malowane na świnkach:"nie zabijaj, pocałuj!":))
Uśmiałeś mnie do łez i teraz wisisz mi pudełko chusteczek, a drugie małej Madzi;))
Dzięki, miłego!

Maleńka Madź stoi całkiem bosa
poranki zimne, coś wisi Jej u nosa. :P:D

Zamordujesz mnie. :D
Śliczny obraz, pozdrawiam. :))