Wiersz o róży

czerwieni blednie porusza
róża to rzecz żywa
od rezedy prawdziwsza namiętna
kwitnie w otwartych ramionach
roześmiane powitanie
stare walizki porzucone na peronach
puste przedziały przyjadą po nas
kiedyś
usta uległe wzruszeniu mrużą oczy

pożegnanie układa smętne piosenki
uschłych pamięci zakładki
w hotelowych pokojach kwiaty melancholii
ciągłej podróży do różanej Aureli
w stukocie kół małych i dużych
---
Na spodku ciasteczko kruche -
fantazje hodują bez kolców róże
w filiżance pustej kawy czarna cyganka
pięknych chłopców wróży.