kolejna pora deszczowa
czekaniem wypełniamy szczeliny
w pęknięciach szklanych domów
ostrożnie stawiamy kroki
nad przepaścią od okna do okna
za szybą kwietniowy deszcz
a nadzieja usycha na progu
a gdzieś za kolejną ścianą
spokojnie oddycha miłość
co przyszła znowu nie w porę
i gdy usychałeś z tęsknoty
pod tymi samymi oknami
bezwzajemnie mokła
23 April 2016, 22:41
M., na taki koncert zwabisz mbie nawet z zaświatów.
Alice, miło to czytać, dziękuję.
23 April 2016, 21:34
Posłusznie melduję swoją wierną obecność.
Zawsze jestem...
Aczkolwiek fortepian mnie wzywa. Może prywatny koncert?
Zapraszam :)23 April 2016, 21:29
Panowie, już jestem z sercem na dłoni i parasolką, mam nadzieję, że zastałam Was jeszcze!:-)
23 April 2016, 15:40
Nareszcie!
Ja tu przecież mokłem usychając z tęsknoty!
Tak się cieszę, mogąc znów Cię czytać...
Chyba się uzależniłem...
A może to... ten deszcz...
Pięknie Giuli.
Zachwyciłaś mnie.