Niedoczekanie

czekamy na niedoczekanie
po falach emocji
na nadziei tratwach dryfując
jak mewa rześkim powietrzem
do lotu zerwana
swego portu wypatrujemy

gdy wreszcie nam przyjdzie
swą zieloną wyspę zobaczyć
poranne światło w sekrecie
pchnie pamięci cienie
po lesie wspomnień
gdzie stęsknione ścieżki
mchem zapomnienia obrosną

zamiast zostać my zapytamy
jak w tym wszystkim
odnaleźć powrotną drogę?