***

Czekam, aż rozczłonkujesz moją ciszę
w drobny mak,
Gdy przyjdziesz
i wydrzesz mi ją z oczu opieszałych.
Jednym Twoim namiętnym pocałunkiem zapalisz
moje spojrzenie zastygłe.
Dość interludiów, niech brzmią słów pasaże,
a ja nabierać je będę sieci wargami.
Brzmieć będzie układ refrenów
naszych twarzy nasyconych.
A złote szepczące słówka
jak bajkowe rybki będą wpadać
i pleść się między nami
w pejzaże,
wtenczas gdy zmysły nasze
spisywać to w myślach
jak nocni kronikarze