Szklany ja

Czasem nienawidzę
swojego serca
i depczę swój umysł,
gdy tyle jest we mnie
a inni widzą mnie
jak przeźroczystą
taflę szkła

Czasem czuję odrazę
do swojego serca
i przeklinam umysł,
gdy tyle jest we mnie
a nie umiem
tego wyrazić

I staję się szkłem,
jakby na rozkaz,
naprężam się
i pękam,
gdy na zewnątrz
takie zimno,
a w środku,
aż się gotuje

Bywam czasem
takim lustrem
i czuję na sobie
nieswój obraz

Wsadzony w ramy,
w tandetne opakowanie,
powieszony na ścianie,
bo taka moda,
... moja szubienica