śnieg majowy
czasem coś we mnie pęka
jakby chciało samo oddychać
rozwinąć płatki jak skrzydła
pójść boso w ślady lata po łąkach
coś drży jeszcze w środku
i tli się
a jednak
boi się chłodu
ale gdzieś tam
pod nie pierwszym już śniegiem
serce jeszcze całe mam w pąkach
28 April 2016, 12:21
Cris, dużo bardziej dodaje ich Wasza obecność i słowa, dziękuję.
M., przeglądam się w Twoich słowach jak w lustrze, a raczej jak w zaczarowanym zwierciadle, bo... czy to możliwe?
Czy to mogę być ja? Chciałabym kiedyś się w nich przejrzeć naprawdę i do nich dorosnąć, ale to inna bajka;)
Już same Twoje słowa sprawiają, że te pąki zaczynają pękać, ale dopiero przy tej melodii czuję jak cała rozkwitam.
Dziękuję, dziękuję, dziękuję... :*
28 April 2016, 11:21
To cała Ty, Giuli.
Jesteś niezwykłą wiarą, umiłowaniem życia i umiejętnością dostrzegania w świecie piękna oraz dobra.
Niczym poszukiwacz radości i odkrywca szczęścia.
Zawsze mnie tym ujmowałaś.
Życzę Ci niekończącej się listy marzeń.
O których opowiesz w swych wierszach :)
Masz złote serce, to widać w każdym słowie.
A sam wiersz... No cóż, mogę tu dodać już tylko jedno:
https://www.youtube.com/watch?v=8WeC_9qraUs
28 April 2016, 09:52
''...serce całe jeszcze mam w pąkach'' - i to dodaje skrzydeł.
pozdrawiam Gilui :)
