nostalgia
czasami mi żal
chwil
tych straconych
nieprzeżytych
gdy słucham
Cohena
przychodzą myśli
że zgubiłem
cząstkę siebie
tam za rogiem
wśród okien bez szyb
słysząc wiatr
targający drzewami
jakaś łza
w oku się pojawia
widząc
pocałunek gorący
w parku na ławce
że nie ja
i ona
czekamy na zachód słońca
wtuleni w siebie
Autor
159 516 wyświetleń
1079 tekstów
54 obserwujących
25 August 2012, 23:23
Poruszyły mnie Twoje wersy. Trudno sobie wybaczyć coś, co się nie zdarzyło. Zostaje tylko nostalgia za czymś niemożliwym lub straconym..
Piękny wiersz. Gratuluję.
