Ziemia

Czarna ziemia, a w niej śmierć
Przyczajony biały dzień
Rzęsy malowane krwią
Przepocone usta wskroś
Krzyczy bombą czyjaś złość

Spojrzenie ognia jasne
Zniewala kamienice ciasne
Ucieczek ścieżki znikają
Nabój trafił w nasze serce
I mnie Tobie umrzeć przyjdzie

Kałach strzela w nieba bezkres
Strach odbija się od luster
Okien szyby ranią palce
Krach kolejny połknął trupy
Deszcz nabojów został suchy

Wybuch trawi miast wieżowce
Giną trupy w czołgów drodze
Mgła spowija prochy ulic
Puls krwi zatrzymuje w żyłach
Znika tu człowiecza siła

Ludzka miłość ginie w śmierci
Sierpem żniwo żre co większe
Nic tym samym nie zostaje
Niebem wóz czerni dziś jedzie
I mnie Tobie umrzeć przyjdzie