Co z tego że znów idzie jesień
We mnie wciąż są parki klonów
Które liście zrzucają na nowo, na nowo
I nie śpiewa zwierzyna w tym ciemnym lesie

I co mi ta pora przyniesie
Jeno więcej snów w dni nieco przygasłe
Jak światła ulic zaklęte za miastem
Które noc zgrzebnym cieniem przeczesze

Znowu opadnę na łoża pościele
Jak umiera więdnąca trawa
Bo chciałbym Ciebie tak wiele, tak wiele...
A wiem, że to nie prosta sprawa.