A4 Wrocław- Lwów

co do ludzi tej ziemi
przywykli do kajdan i cierni
i krat
i chmur ciemnych
a duchy ich najbardziej żywe w zniczach
a sam ogień nie raz wyrywali bogom
a pióra ptactwu
słusznie przyjmując imię Ikara
i tak zdobieni w skrzydła i krzyże zwyciężali wroga
ruszali planety
przepędzali pod Bosfor księżyce
wracali ludom wolność
siadali na tronach piotrowych
i carskie nosili korony
i węgierskie
i litewskie
i imię ich w świecie zasłużone
zdobi nazwy placów
a w księgach najmądrzejszych
zapisane ich imiona

dziś lud tej ziemi
obok pszenicy i żyta
zazwyczaj sieje krzyże
nie na górskich szczytach
nie na zamkach
a w jałowym monolicie
w swoich domach
jeden obok drugiego
jakby przeciw niemu

a gdy lasy krzyży obficie obrodzą
w owoce o krwistej barwie
nikt ich nie zbiera
bo gorzkie w smaku
więc rozdeptane
gniją

co do samej ziemi
kawałka pola w sercu świata
wiele obcych dusz urzekał i przeplatał
wielu zawadzał
uwierał
jako dziura szpetna co nie dała się załatać
albo karta wyrwana nie chcąca się od nowa napisać
tancerz nienauczony wiedeńskiego walca
krymski problem
gdański proletariat-wariat
plujący na mauzoleum Lenina

była ta ziemia domem
aż dwóm narodom wybranym
i setkom bogów Olimpem
stąd może tyle ognia
i błyskawic
i pieców
z których wciąż unosi się dym
a gazety uprasza się o sprostowanie koloru dymu
i podkreślenie jego czerni
i oddzielenie komina od reszty budynku

dziś na tej ziemi
mimo najazdów gdzie indziej, kosmitów
próżno szukać tu kręgów z w zbożu
i znaków obcych
a miejsce zielonych ludzików
zajmują
czerwone pomniki