Ciszy, spokoju i ukojenia,
Szaleństwa, czaru i zapomnienia,
Wszystkich drobiazgów nazwanych życiem
Tego, co czeka wciąż na odkrycie.
Bólu, niewiedzy i samotności,
Uśmiechu, wdzięku, serca radości,
Każda sekunda oczekiwania
I jeszcze coś, co czeka nazwania.
Czułego gestu, ciepłego słowa,
Niech płynie lekko nasza rozmowa.
Ciszy, spokoju i samotności,
Wedle potrzeby także radości.
Już sama nie wiem czego Ci trzeba,
Chciałam być Twoim kawałkiem nieba.
A może wolisz na niebie chmury…
Zaczynasz śmiechem, kończysz ponury.

/Joanna/