Długość cienia samotności*
ciężko opada pył gwiazd
na poobijane kolana
próbuję utrzymać na rzęsach
słońca pulsujące wspomnienie
z głową na własnym ramieniu
zatapiam źrenice w twych snach
na powiekach czai się lęk
rozłożył krucze skrzydła na twarzy
a życie wycieka ze mnie
powszednich smutków strumieniem
28 August 2012, 21:30
Xavier, to najlepsza recepta, zastosuję na pewno:) Dziękuję za słowa i ciepło uśmiechu... :)
Michał, i mi tu brakowało Twoich śladów, fajnie, że jesteś;)
Agnieszko, dzięki, że zajrzałaś i pozdrawiam również cieplutko:)
Raczku, człowiek o tak pięknej duszy i tak miłej aparycji jak Twoja bywa smutny, ale nigdy brzydki, buziaki:*Dziękuję wszystkim za obecność i ciepłe słowa.
Miłego wieczorku Kochani:)28 August 2012, 20:39
Smutny, ale bardzo ładny wiersz! Ja też dzisiaj jestem smutny a na dodatek nie za bardzo ładny... no ale ja nie wiersz to jakoś przeżyję :)
Pozdrawiam Madziu :)
