Menu
Gildia Pióra na Patronite

Zielone kręgi czasu

Choć całe życie biegniemy
wciąż nie umiemy odchodzić
nawet gdy naszymi krokami
ktoś czyściec tęsknoty odmierza

Zielone oczodoły zegarów
patynowe łzy leją strugami

A my uciekając bez przerwy
dokąd poniosą oczy
nieświadomie własnymi drogami
wracamy dokąd serce zmierza

137 918 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • 3 March 2012, 00:00

    To ja dziękuję, że mogę poczytać TAKIE SŁOWA :)

  • giulietka

    2 March 2012, 15:48

    ...to też nie będzie zbyt oryginalne, ale:
    Dziękuję;)

  • 2 March 2012, 14:34

    Śliczne, jak zwykle.
    To już się staje nudne. ;)
    Pozdrawiam. :)

  • marka

    29 February 2012, 20:44

    Masz rację...Tak to już jest.

  • Archangel_Marco

    28 February 2012, 17:15

    Ach... liczę na Twą opinię do mojego wiersza. ;)

  • Archangel_Marco

    28 February 2012, 17:11

    Na tym polega urok bycia twórcą... ;)

  • giulietka

    28 February 2012, 17:10

    Ja po prostu lubię wyzwania i tak, jak dla jednych są nimi długie formy, tak dla mnie krótkie...
    Dobrze, że umiemy się różnić... ;)

  • Archangel_Marco

    28 February 2012, 17:06

    Po prostu tylko ja barokowo(w sensie, że rozbuchanie i długo) się rozpisuję. Ktoś musi robić za kontynuatora tradycji Słowackiego czy Mickiewicza. ;)

  • giulietka

    28 February 2012, 17:04

    Hmm... mimo zwięzłej formy powiadasz...
    ...a ja wciąż dążę do jeszcze krótszej walcząc z własnym wielosłowiem... ;)

    Dziękuję Dominiku za opinię;)

  • Archangel_Marco

    28 February 2012, 17:02

    "Choć całe życie biegniemy
    wciąż nie umiemy odchodzić"- Świetnie ujmujesz słowa. Wiersz jest dosyć trudny, ale mimo to... mimo zwięzłej formy... naprawdę udany.