róże bez kolców

Malusiu, Nati, dziękuję, za to, że nie mijacie bez słowa.

Drogi M., to zaledwie marna imitacja tego, co staram się wyrazić, ale pisanie jest w tym podobne do życia, że im bardziej człowiek się stara, tym gorzej wychodzi.;)
Cała pociecha w tym, że Ty wiesz najlepiej, co chciałam opowiedzieć i czytasz jak zawsze na wskroś. Bardzo Ci dziękuję za dopełnienie, które jak zawsze idealnie wpisuje się w moją historię.:)
A teraz pójdę lepiej na Drogę Krzyżową, tak niewiele zostało nam piątkow wielkopostnych.

A nie mówiłem [tudzież pisałem], że w ten czas, który z Wielkim Postem nastał, napiszesz przepiękne wiersze?
Musisz mi przyznać rację, albowiem nie myliłem się :)
O róży i o jej kolcach też chciałem napisać, ale nieco inaczej więc może jeszcze kiedyś mi się to uda, i wówczas zadedykuję go Tobie :))
Co zaś się tyczy Twojego wiersza, aż pojaśniało w moim świecie.
Może dlatego, że nareszcie jesteś :)
A może też przez to, że przypomniałaś, iż Drzewo Krzyża wrośnięte jest w Ziemię i korzeniami tkwi w ludzkim sercu.
Piękny akt wiary.
Niecierpliwie czekać będę na następne Twoje strofy, które niebem oddychają :)

Wzruszające wersy M ,jak zwykle piękny ;)

Pozdrawiam Słonecznie :)))

Ładny
Pozdrawiam;)