Chciałam napisać wiersz
Na Twoją cześć, ku Twej radości
Ale już nie umiem pisać wierszy…
Choć kiedyś szło mi to całkiem znośnie
I rymy były czasem i nawet składne strofki
Metafory żywe i porównań parę
Teraz słowa się nie kleją, nie pasują wcale.
Smutku mi brakuje
Melancholijnych wzruszeń
Sensu w życiu już nie szukam
Znalazłam, nie muszę…
I jak tu pisać sonet ?
Kiedy wersów mało
Jak ułożyć odę?
Gdy życie tematu nie dało
A jeśli by i dało, nie mam czasu tworzyć
Wolę na Ciebie patrzeć
Swą dłoń z Twoją złożyć
Choć uczyć pięknych
W sercu moim ogrom
Tobie je oddaje, nie poezyjnym zwrotkom.