Pod jednym skrawkiem nieba
Chciałabym Tobie kilka strof podarować
W słów magii pragnę zakląć natchnienie
By w pamięci już na zawsze zachować
Najcudniejsze z możliwych spełnienie.
Kiedy to z ust dwojga pogłosem drżącym
Słowa wcześniej skrywane nagle wzleciały
I niesione powiewem od uczuć gorącym
Dotąd cicho błądząc, razem się spotkały.
Parę słów tylko, ale jakże było ich potrzeba
By cud marzenia z jawą wszedł w zażyłość…
Głos dwojga serc pod jednym skrawkiem nieba
To już nie tylko dźwięki drżące… to Miłość.
Autor
30 March 2011, 23:20
Pokłon składam....wypieszczony, doskonały w najdrobniejszych szczegółach...niesamowicie przejrzysty.
....i nie trzeba zadawać tego chorego pytania.."co autor miał na myśli..".....autor sam doskonale odpowiedział
19 February 2011, 10:38
Podpisuje się pod słowami Gerarda!
A wiersz skradnę bez skrupułów;)
Miłego dzionka Romeo;)
19 February 2011, 07:36
Oj Romku, Romku...już kiedyś napisałem, że Twoje wiersze zasługują na coś więcej niż nasze opinie i oceny...Ten wiersz to istna perełka...
Pozdrawiam.