Menu
Gildia Pióra na Patronite

Chcę wyjść z mroku
Z tej mgły, która spowiła moją drogę
Z tych zburzonych uczuć, ze zgliszczy wspomnień

Oczy wpół przymknięte
Boją się ciemności,
Która na zawsze pochłonie nadzieję
Z obawą patrzą w światło,
Które rozpali zbyt wielką wiarę.

Chcę Ci znów ufać
Nie bać się słów, Chcę czuć Ciebie
Przy mnie, razem w siebie zapatrzeni
Chcę byś grzała smutek co mrozi serce
Chłodziła, gdy złe myśli rozpalają głowę
Nie boje się tego co będzie
Tylko tego, ze stracę to co mam.

Dedykowane

2384 wyświetlenia
26 tekstów
6 obserwujących
  • logun74

    19 February 2012, 14:02

    Dziękuje za przeczytanie i ocenienie dla Alberta, Anny, Tu i tam i Ewy. Lepiej rysuję niż piszę , ale może z czasem się rozwinę. Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję.

  • motylek96

    19 February 2012, 09:13

    Rozwijasz skrzydła jak czytam. Wiersz dobry, lecz wart jeszcze kilku szlifów...niczym drewno w dłoniach niepewnego rzezbiarza

    wiersz z nadzieją w tle...

  • annak

    18 February 2012, 20:09

    Chcę byś grzała smutek co mrozi serce
    Chłodziła, gdy złe myśli rozpalają głowę
    Nie boje się tego co będzie
    Tylko tego, ze stracę to co mam.

    ładne metafory i pięknie o miłości, pomimo, że zawiodła...

    pozdrawiam, a wiersz zabieram :)))))

  • logun74

    18 February 2012, 18:11

    Oki dzięki

  • logun74

    18 February 2012, 17:05

    Dzięki za przeczytanie i ocenienie. Pozdrawiam

  • Albert Jarus

    18 February 2012, 16:59

    Świetnie ujęte... Też bym chciał.