Jesienny biały liść

Był na tobie szron
jeszcze
gdy po policzkach
ocierając się o jesienne zmarszczki
spływało słońce promieniem
na betonowy chodnik

To chyba ostatnie szepty jesieni
obejmujące siebie zmartwione chłodem
przed siwizną traw
wychłostanych księżycowym wzrokiem
odchodzącej pory roku
w butach znoszonych

Taki pejzaż jest do zmycia
szklanką wina
ze łzami w oczach
taki pejzaż ma imię
i leży pod płotem
jak zwłoki w ubraniu brązowym