Noc w Górach Izerskich

Byłem
w górach

burza wściekła
przechodziła boso
deszcz
majaczył
w ramionach drzew
byliśy jedynymi dziedzicami
w przestworzach
spadały na nas sny nieba
zamkniętych powiek
rzęsiście szeleściła cisza
i nagle bryła ciemności
sześcienna i gęsta
przecięta jaskrawością
powlekła oczy
cisza
i bicie serca

w dali
nieokreślonej
światło schroniska
księżyc wyjrzał
przez rozprutą zasłonę nieba...