NIEZAPOMINAJKI

Bukiecik niezapominajek
Zapachniał o twych oczach snem.
Świat pysznił się zielonym majem
I rdzewiał konającym bzem.

Ożyły wszystkie twe błękity,
Które ukryły oczy piwne
Zmieniając duszy mej zachwyty
W to skojarzenie, trochę dziwne.

Przecudnie modre płatki wspomnień
Pieściły czule twoją dłoń
Abyś się uśmiechnęła do mnie
Jak niezabudka...c’est si bonne.

Jesteś jak niezapominajka
Przepiękna wciąż, już tyle lat.
Jesteś jak Andersena bajka,
Którą zły los niestety skradł.

Jesteś, czasami mi się zdaje.
Że zaraz powiesz to, co wiem.
Bukiecik niezapominajek
Zapachniał nagle pięknym snem.

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)