Nie była to wiosna

Brzozę
zabija się obojętnością
a później
mówi do niej mamo
i unosi omdlałe gałęzie
sponiewierane wiatrem

Tak - ja - to ja
wyryłem na twojej korze serce
a później
patrzyłem jak w bólu
wykrzywiasz usta
i obojętniałem
stojąc sennie

O zmierzchu odwróciłem się plecami
jak nabrzmiała krwią
wołałaś pomocy
i upuściłem z ciebie sok
wbijając w grób
szpadel w rdzy zamoczony.