Menu
Gildia Pióra na Patronite

Continuum

bo widzisz
to by było za proste
tak tylko się urodzić
i żyć

senne poranki witać nadzieją
za chleb dziękować
i za tę jabłoń pochyloną w sadzie
dom strzegący przed chłodem
ręce poznaczone pracą
i noc przytuloną do snu

tak, za proste
może nawet głupie - doceniać

to nie dla ciebie
ty musisz dzielić te sreberka - po dwa
to, albo tamto
i szczere pole pomiędzy

24 296 wyświetleń
527 tekstów
51 obserwujących
  • Gaia

    7 October 2018, 21:22

    Hmm... czasem to co niełatwe, prostym się wydaje. Z pozoru, bokiem lub tylko kątem oka. Cudzego.
    Gdy jednak spojrzysz wprost nabiera znaczenia... własnego. Zamyśliłaś mnie Onejko.
    Dzięki :))

  • onejka

    5 October 2018, 10:43

    I myślę, że wcale proste nie było napisać tak ... niebywale ;)

  • 4 October 2018, 18:19

    Potwierdzam i wcale nie zaprzeczam. :D

  • Gaia

    4 October 2018, 07:34

    Kati, ujęłaś mnie tym okrzykiem ;)
    Marka, to takie okruchy, ale miło mi :)
    Arti, niesamowite to są Smoki ;)

    Dzięki, że .. no wiecie i w ogóle :))

  • 1 October 2018, 19:51

    Becik, jesteś niesamowita.
    Miłego wieczoru. :))

  • marka

    1 October 2018, 18:34

    Tyle życia w tym wierszu. Spodobał mi się.

  • kati75

    1 October 2018, 08:47

    ostatnie wersy coś pięknego !ładny wiersz pozdrawiam Beatko;-)