Diez minutos después de la medianoche.

Bo to było kiedyś w sierpniu
Jak zamknęła swoje słowa
Zaciskając pięści ze złości
Że zawieść ludzka granic nie zna

Powtarzałaś sobie, że dasz rade
I udowodnisz wszystkim,
Że nie jesteś całkiem słaba
Pokazałaś pięści zaciśnięte
Lecz późnym wieczorem
Szlochałaś sama

Obudziłaś się z koszmaru,
Dziesięć minut po północy
Krzyknęłaś, aż tchu zabrakło
I prosiłaś Boga, o garść pomocy

Teraz budujesz wszytko od nowa
Chcesz zacząć znów żyć
Choć nie wiesz czy jesteś już gotowa.

https://www.youtube.com/watch?v=uZizLvWrO_w