[nic ...]

błądząc we mgle własnego jestestwa
gdy własne JA odeszło w niebyt
jak ślepiec z otwartymi oczami
dotykiem szukam własnej drogi
przez krainy wiecznych cieni
błagając Erynie o przecięcie nici

(one się śmieją i śpiewają pieśń życia)

w labiryncie lęków i urojeń
żywiąc się strachem
popijając goryczy kielich wieczności
samotność ucieka w samotność
gdy pocałunkiem budzi mnie ona
metaliczny smak
jałowe powietrze krwistego koloru