Biorę na barkiJak SyzyfPrzez cały losKamień ludzkich serc
Słaby umysł Nie wie czy to kara A może wielki darSerce nie ma już głosu
Setki par ust Szepcą między sobąTen to nie lubi ludziBo ma wilczy wzrok
Skąd więc ta łzaTen w srcu ból Gdy nie umiem żyć Jak wilk wśród psów
szpiek
Autor
8 April 2015, 12:37
znakomity wiersz z ważnym przesłaniem, zawsze lubię z takich wierszy wybrać sobie coś, co najbliższe mojemu postrzeganiu i nie tylko... Wybrałam zwrotkę ostatnią...Pozdrawiam Cię pięknie.