Bez formy
bez gonitwy za króliczkiem
ginącym w czarnej dziurze
ludzkich wyobrażeń
powrotów do chwil
przefiltrowanych
na wszelakie sposoby
jestem tym dźwiękiem fortepianu
w każdej cząsteczce
widzianym pod powiekami
śmiechem dziecka
łzą starca
marmurem zastawionym kwiatami
wiesz nigdy nie byłam bardziej
jak teraz
Autor
26 000 wyświetleń
524 teksty
59 obserwujących
31 January 2017, 20:07
Już kilka razy próbowałem to skomentować.. i za każdym razem dochodziłem tylko do wniosku..
że najbliższe nam słowa, pozbawiają własnych...miło tu posiedzieć w takim zamyśleniu :)
18 January 2017, 14:01
Żałuję, że tu częściej nie zaglądałam.
Właśnie w formie i to jakiej!
;)