kantylenka
balkony jak piersi kamienic żywe
wietrzeje witraż pszczelich nabożeństw
umyka w mierzchania etiudę
nad dachem kołuje niedźwiedzi powóz
zastyga na miękkim cokole łodyżek
księżyca strzelisty pomnik
w żakardziej firanie rzęsisty sen dzwonków
rynnami upływa czas pomniejszy i śnięty
żywicą wołają sosny
tęsknotą liścieją listy
do ramion człowieczych rozlanych
w jeziora
ziemia stężona wzdycha
(2019)
28 886 wyświetleń
275 tekstów
113 obserwujących
20 July 2019, 13:19
Zawsze chciałem być czwartą Atomówką, ale wylałem się z kociołka :P
