A więc…?

A więc znikasz?
Jak płomień świecy
W blasku zanikasz
Wtenczas, gdy ktoś
Wychodzi z pokoju
A przeciąg drzwi
Wywołuje wiatr
Samotny przeciąg
Powiew złości
Który to zmiata
Żar z knota świecy
Ciemność nastaje
A czas zastyga
Jak wosk tej świecy
Zastyga ziębnie
Aż w końcu
I ten czas
Zastyga
Zamykasz powieki
Na całe wieki
A więc znikasz!