po wietrze

nie staram się dzielić chwil
nawlekanych na słońca promienie
ani dni
co i tak policzone
więc już wcale nie muszą się śnić

a swoją drogą
pod wiatr
najtrudniej się z czasem odchodzi

gubiąc łzy
co nie mieszczą się w głowach
głaskanych miłości rękami
osłanianych przed wiatrem zwątpienia
od najmłodszych zim