tacy juz nie istnieją...
-ZA KOGO TY SIE UWARZASZ?!-mama krzyczała znowu na mojego brata rzucając platikową miską, która pierwsza nasuneła jej się pod ręce-MYSLISZ ZE MOZESZ NIC NIE ROBIC A JA BEDE LATAC WOKOL CIEBIE JAK SLUZACA?!
-Wcale tak nie myśle, po prostu jestem zmęczony!
Poszłam do góry ze łzami w oczach, wziełam słuchwaki i wyszłam z domu.
Nie wiem jak długo siedziałam w parku słuchając muzyki. Było już ciemno i chciało mi się spać. Wkońcu przechodził przez park jakiś chłopak, nie widziałam jego twarzy ale widziałam że był wysoki i miał dłuższe, potargane, jasne włosy.
-Cześć, moge się przysiąść? -zapytał głosem z lekką, seksowną chrypką
-mhm -tylko na tyle było mnie stać ponieważ wielka kula utkneła mi w gardle
-Znałem kiedyś dziewczyne, która zawsze była smutna -rozpoczął - ale nigdy tego nie okazywała. Nie chciała rzeby swiat wiedział o jej problemach. Myslala ze cale zycie takie bedzie, ale poznala chlopak, zaczela grac w tenisa, znalazla nowa przyjaciolke. Jej zycie bylo idealne. Im bardziej pod gorke masz tym wieksze szczescie czeka cie na szczycie.
Rozmawialismy jeszcze troche, potem odprowadzil mnie do domu, dal mi swoj numer. Nasze usta zbliżyły się do siebie...
-CROTKA, WSTAWAJ! CZEMU ZASNELAS NA LAWCE?!
Autor
