mikroopowiadanie sto czterdzieste ósme

Po wiosennej ulewie Adaś pił wodę z kałuży w wyrwie asfaltu ulicy Ogrodowej. Z jego lewej strony tymczasem nadjeżdżał osobowy van, a za nim skradała się na trawniku Ciri, aby jak zwykle zrobić mu psikusa. W lustrze kałuży odbijało się lazurowe letnie niebo, a na nim malowała się delikatność obłoków wędrująca z zachodu na wschód - tak jak wędruje stado owiec po po zboczu górskim. Nagle poczuł jak coś tłamsi jego ciało, więc przerażony skoczył przed siebie, wprost pod vana...