Samozniszczenie

Nie otworzę ci jutro drzwi gdy zapukasz. Nie odbiorę twoich telefonów, nie odpowiem na smsy. Nie uspokoję cię, gdy, kiedy w końcu sam otworzysz sobie drzwi, przeszukasz mieszkanie i mnie w nim nie będzie. Nie stanę nagle w progu mojego pokoju gdzie usiądziesz z głową w dłoniach. Nie wyjmę ci z ręki wtedy mojego telefonu, który znajdziesz na łóżku. Nie zasunę szuflad i nie pozamykam szafek, które pootwierałeś upewniając się, że nie ma w nich już moich rzeczy. Nie obejmę cię aby wchłonąć w siebie ból jaki poczujesz. Będziesz siedział tam, aż przestaniesz rozpaczać i zawrzesz gniewem. Może ta złość pomoże ci zapomnieć. Taką mam nadzieję, bo już nigdy mnie nie spotkasz. Przypilnowałam, żebyś nie miał gdzie szukać. Ponieważ gdybyś znalazł to już nigdy nie dałabym rady cię opuścić. Bez oddechu skoczyłabym w zbyt głęboką wodę, ze zbyt wielką siłą.