Z każdym dniem, kiedy nie wychodzi mi kolejna rzecz, nachodzi mnie myśl, że zostało mi już tylko udawanie i użalanie się nad sobą. Wszechświat nie chce, żebym był inny. Bo każdy głupek, jak ja powinien być nieszczęśliwy. Przez swoją nieudolność i nadzieję, że może coś zrobić swoim sposobem, mijając się z regułami.
Autor
26 September 2010, 10:37
uśmiech jak najbardziej popieram, nieraz działa, ale to tez w okreslonych warunkach, zalezy na jaki grunt padnie, bo można uśmiechnąć się do kogoś, a ten któs pomyśli, że jesteśmy nienormalnie, bo przecież on nas nie zna! też uwielbia się użalać nad sobą, ale odkąd zobaczyłam, że to nic nie daje, zaczęłam walczyć, wlaczyć o siebie
i Tobie też tego życzę, żebyś odnalazł radośc w małych rzeczach, to naprawdę nie jest trudne!
pozdr:)
26 September 2010, 00:29
Kłopot raczej w tym, że ja nie chcę się zmieniać. Pasuje mi to, że jestem nieszczęśliwy, użalam się nad sobą. Przyzwyczaiłem się już do tego, że cały czas udaję. To po prostu taka moja druga osobowość, którą włączam, żeby uważano mnie za bardziej ludzkiego.
26 September 2010, 00:13
Chciałbym, ale wiedza już dawno zabiła we mnie człowieka. Został ten ochłap, który zawsze jest na przekór innym, na przekór zasadom, tylko po to, żeby dowieść, że potrafi coś zrobić sam. Że siła, tkwi w jednostce.