nie taki zły, tyle że zapominasz o kobietach - nie stajesz się kobietą, tylko przestajesz być mężczyzną - dlatego z tą śmiercią może nie do końca jest to analogia. Ale fajne jest w tym to, że zapominając o różnicach, przestajemy dawać im władzę nad nami, przestajemy się ich bać, a one - dzięki temu - przestają nas kontrolować :)

chyba, może, czasem sam nie wiem co piszę ...
to coś like ... jeśli zapominasz o kobietach, przestajesz być mężczyzną
choć może to zły przykład

Aaaaaa...... więc miałeś na myśli coś na temat umierania dla świata, żeby narodzić się do życia? W ten sposób to całkowicie rozumiem. Obawiam się, że nie tak łatwo na ten trop wpaść, czytając tę myśl, ale niech to będzie jej ukryta wielka zaleta :)

dusza (jak mniemam) jest wieczna, ciało (serce, rozum, psychika [w tym ego], myśli, uczucia, pragnienia ble .. ble ..) raczej nie
ciało wypierające śmierć (poszukujące przyjemności) umiera tu i teraz
ciało, które ma ją przy sobie, żyje
(śmierć jest poniekąd oknem ku duszy)
tak myślę, ale mogę się mylić

a dlaczego nie odwrotnie? Tzn. dlaczego nie widzieć istnienia jako wiecznego stanu życia? Dla mnie to nie jest równoznaczne ze śmiercią....

kiedyś mleko było zdrowe

ale przecież życie sprowadza się do tych kilku pojęć:
miłość
bóg
śmierć

nurt - hmmmm, aż mi się smutno zrobiło

he he - dobre
dzięki za zwrócenie uwagi
może być jeszcze bóg

o czym mam pisać do diabła?
o piasku na plaży?